Dag 11: Back to the basics

Route: Borgvattnet - Falun

Afstand: 458km

Tijd: 10:45 - 19:00

Daglicht: 8:30 - 15:40

Temperatuur: 2 - 8

Wakker geworden in een oud, houten, typisch Scandinavisch huis. Piepende vloeren en je hoofd stoten tegen laaghangende lampen. Lage traptreden en een dubbele deur. We waanden ons even in een aflevering van Pippi Langkous. Borgvattnet is een plaatsje die we met de hele groep hebben overgenomen, gezien er maar 62 mensen wonen! De lokale bewoners hadden hun huizen afgestaan, zodat wij daar met zijn allen konden gaan slapen. Ook staat er een ’Haunted house’ waar het echt schijnt te spoken. Zo vertelde de Dutchies dat ze een hand op de schouder voelde toen ze daar binnen liepen.. Ja, ja.. Je zal maar bijgelovig zijn! 

Edwin is de dag begonnen met het helpen van andere teams hun challenges; een team moest van 10 mensen de letters ‘SR’ maken. Met behulp van een quadracopter is dit beeld vanuit de lucht vastgelegd. Ook moest met zoveel mogelijk mensen in de Aston Martin gepropt worden. Het aantal personen zou aan aantal tientjes worden gedoneerd. Zo zaten ze op de stoel, in de kofferbak en in de de deurportieren. 

Ondertussen was aan Robbin gevraagd of hij in een filmpje mee wilde spelen. Het idee was; dat Robbin zou liggen dromen dat hij in de Aston Martin aan het scheuren was. Vervolgens wordt hij wakker, stapt zijn bed uit en loopt richtig zijn auto. Met een blije kop stapt hij richting zijn Lupo.. Het filmpje zal binnenkort online te vinden zijn!

Om 10:45uur eindelijk de weg opgedoken, waar we eerst het dorpje met de typisch Zweedse naam ‘Ede’ passeerden. Langzaam maar zeker ruilde sneeuw zich in voor gras, het landschap begon weer groen (geel) te worden! Voor de verandering liep er ALWEER een rendier de weg over. Gelukkig had de klerelijer dit maal wat meer haast dan zijn noordelijke broeders. Voor ons ook heel fijn gezien we op een snelweg reden! Bij deze een toepasselijk Zweeds klassieke grap: Wärüm stėkt êèn rénnëdîër dê wèg øvér? - Øm æn dé œvërkānt te kømên. 

Het daglicht werd ons om 15:40uur weer ontnomen. De dagen beginnen zich weer steeds meer aan de oud Hollansche te meten. Wel begint het rijden ons een beetje op te breken; het is nu rijden om het rijden, we moeten naar huis.. De Kaap is aangetikt, het hoogtepunt van de reis daarmee gehaald. 

Via mistbanken in de bergen reden we richting het steeds warmer wordende zuiden. Bij een stop was het rond de 2 graden en dat voelde echt al warm aan, dus zonder jas hebben we het er even lekker van genomen! 

In Falun zagen we voor het eerst sinds 7 dagen weer een stoplicht! We wisten niet zo goed meer wat we hiermee aanmoesten, dus voor het gemak hebben we hem maar even genegeerd. Want wanneer je dingen negeert, gaan ze immers vanzelf over! Waar we ons in de wilde natuur niet per se hielden aan een linker of rechter rijbaan, werd het hier met stadsverkeer toch weer tijd om het normale rijpatroon te gaan aanhouden. Dat we in de wilde natuur niet rijbaan gebonden waren (meestal beetje in het midden), was puur omdat we ons zo veilig mogelijk over het sneeuw en ijs moesten manoeuvreren. 

Nog één maal met 50 over de rotonde, waarna we toch maar gingen indammen.. We bevonden ons weer in een heus verkeer en dus kwamen er ook fietsers en voetgangers aan te pas. 

’S avonds hadden we op het bungalowpark een gezamenlijk kerstmaal met de hele groep. Het buffet bestond voornamelijk uit vis en gezien wij niet van die grote vis-eters zijn, hebben we niet bijzonder veel gegeten. Om het nog minder smakelijk te maken, pleurde Miles Ahead nog even een biertje over Edwin’s bord. BEEE-DANKT! Hoefde hij ieder geval z’n bord niet leeg te eten. 

Gelukkig smaakte de biertjes een stuk beter en hebben we hier wel van genoten. Waar we eerst een beetje op tijd wouden gaan slapen, was het toch weer 2:00uur geworden. Mooie en sterke verhalen uitwisselen met de rest blijft toch een vaste prik. Ook al heeft iedereen hetzelfde start- en eindpunt, iedereen beleeft wat anders!