Dag 9: Even rustig ademhalen

Route: Alta - Jokkmokk

Afstand: 570km

Tijd: 9:15 - 22:45 

Daglicht: 10:00 - 15:15

Temperatuur: -12 / -26

Na een nachtje slapen in een cabin zonder eigen douche of wc, kunnen wij u adviseren: Don’t eat yellow snow! De toiletten bevonden zich op zo’n 100m verderop bij het hoofdgebouw van de camping, dus wanneer je ’s nachts nodig moest… Ga je met -15 niet naar buiten! 

De rust is wedergekeerd nu we weer uit de heftige weer- en natuuromgevingen zijn. Hier ligt alles netjes bedekt in een mooie laag sneeuw en waait het bovendien helemaal niet! Wel is de temperatuur in het binnenland flink gedaald naar zo’n -12. 

We zijn de dag begonnen in de supermarkt; even een ontbijtje scoren, flesje vitaminensap (moet van onze moeder) en koffie drinken. Vervolgens gauw de weg op, want er moeten weer flink wat kilometers afgelegd worden. Het eerste gedeelte reden we nog door geweldige berggebieden, met bevroren rivieren, zo nu en dan dampende wakken en een lage zon die voor prachtig licht zorgde. Echter was niet alles rozengeur en zonneschijn; de weg was spekglad! Met links en rechts ondergesneeuwde betonblokken en een ijs-/sneeuwlaag op de weg, was het een heuse bobsleebaan op sommige plaatsen. 

Na enige kilometers was de temperatuur gedaald tot zo’n -26!! Dat is dusdanig koud, dat wanneer je via je neus inademt, de neusharen direct bevriezen. Bij de benzinepomp een bakkie koffie en een broodje nep-frikandel. De Brownies en De Klaaikluten waren even lekker aan het driften en slippen geslagen; probeerde wat donuts te draaien. Een local zag ons klooien en besloot even een showtje te komen geven. De uitslover kon echter alleen een donut in zijn achteruit draaien. Jammer joh..!

Rond 15.15uur was het alweer donker. Van andere teams hadden we via whatsapp al vernomen dat er veel rendieren rondliepen langs de wegen. Het mocht ook niet lang duren voor we eerste rendieren zagen; een dode ditmaal. Het beest was ongetwijfeld aangereden en aangezien een slager meedoet aan de Challenge, welke dit zonde van het vlees vond.. Heeft hij het dier maar gevild en in stukken gesneden! 

Niet veel later zagen we De Brownies uit het niks op de ankers trappen; lopen er twee van die suffe rendieren op hun dooie akkertje de weg over. Met een mooie slinger aan het stuur konden De Brownies tussen het tweetal doorrollen. Die rendieren zijn voor den duvel nog niet bang..!

Niet alleen de rendieren in dit land zijn rare kwibussen, want weer even verderop stonden 2 Zweden gezamenlijk in de vangrail geparkeerd. We zijn even bij ze gestopt om te peilen of alles goed ging en dat bleek zo te zijn: ‘We’ré fhiné, wëjtyng før hölp!’. 

Het enige wat vandaag op de to-do-list stond naast de trip zelf, was een kijkje nemen bij het ICE-hotel. Deze doet zijn naam eer aan! Maar ook echt alles is van sneeuw en ijs, inclusief de bedden en de lage temperatuur binnen. De muren zijn opgebouwd uit grote blokken ijs en de vloer bestaat uit sneeuw. Het bed zelf is gewoon een groot ijsblok met een rendiervelletje. Lekker slapen zal dat..! Wat we wel bijzonder vonden waren de brandblussers, die hier en daar in een stuk uitgehakte muur geparkeerd stonden. Zo veel kan er toch niet in brand vliegen zou je zeggen. 

Ook was er een kraantje met water. En niet zomaar water.. Nee, water die het vernoemen waard is! Dit water is namelijk afkomstig uit de Torne Rivier! En de Torne Rivier is één van de zachtste waterbronnen van heel Europa! Dit vonden wij uiteraard het proeven waard. Vele malen zachter dan het kraantjeswater thuis! Lekkkerr! 

Ons avondmaal vond pas om 20.30uur plaats, omdat in de verre omstreken verder geen klap aan beschaving te vinden was. Via het wereldweide web hebben we een restaurantje gevonden welke nog open was en daar zijn we dus maar heengereden. Bij binnenkomst deed het gelijk denken aan de wel heel bekende hamburgerketen met een grote gele ‘M’. Niet alleen qua balie en keuzelijst, maar ook de smaak van de broodjes! 

De weg richting Jokkmokk was vrij schoon en dus had de Lupo veel grip. Dit nodigde uit om weer even ouderwets de auto op zijn staart te trappen. Even terugschakelen en gas op die lolly, heerlijk gevoel na kleine week lang een beetje tussen de 60 en 80 km/u te hebben gesukkeld. Daar knapte wij van op, als kleine jongetjes in een snoepwinkel. 

De overnachting vond plaats vlakbij Jokkmokk en de Poolcirkel. De inrichting van de cabin was ook van een welbekende Zweedse Meubelgigant. Naast de Kallax en de Billy, vonden we ook nog een Antilop. Nu nog de gehaktballen met bessensaus, zijn wij weer het baasie!