Dag 8: Pushing the limits

Route: Honningsvag - Noordkaap - Alta

Afstand: 30km + 235km

Tijd: 10:00 - 21:00

Daglicht: 10:30 - 13:15

Temperatuur: -4 

Gevoelstemperatuur: -19

Om half 9 ’s morgens was een bijeenkomst gepland. Hier zouden we uitsluitsel krijgen of de Noordkaap toegankelijk werd verklaard door de autoriteiten of niet. De crew was in contact geweest met deze lui. Hem was verteld dat de sneeuwschuivers op dat moment aan het proberen waren de weg naar de top sneeuwvrij te krijgen. Nog geen uitsluitsel dus, binnen een uur zouden we meer weten. Weer een moment van spanning.. 

Ondertussen toch maar onze spullen uit de hostelkamer halen en de auto van binnen opruimen, want deze was in een week tijd een aardige bende geworden! 

Toen kregen we een een sms van de organisatie dat we met 5minuten een nieuwe briefing zouden hebben in de eetzaal. Vol spanning die kant op! Ook waren ondertussen Robbin en de Brownies weer bijgetrokken en wouden ze de klim toch gaan maken, mocht deze doorgaan. 

De crew vertelde als volgt: ‘Ik heb goed nieuws en ik heb slecht nieuws. Het slechte nieuws is dat de wind weer aan het oprukken is.. Het goede nieuws is: WE GAAN NAAR DE NOORDKAAP!’. De zaal kwam tot een ontploffing van vreugde en opgetogenheid. Vol energie ruimde iedereen de laatste dingen op en maakte zich klaar voor onze enige echte finish!

Robbin had besloten nu wel met de Lupo omhoog te willen en aangezien de wegen alleen uit ijs en sneeuw bestaan, heeft hij samen met behulp van Miles Ahead de sneeuwkettingen hierop bevestigd. De wind was inderdaad aanzienlijk minder. Waar we eerst bijna uit onze verschoning waaide in Honningsvag zelf, leek nu zo goed als windstil. Pas ruim na de eerder benoemde 9%-helling, welke we met sneeuwkettingen nu makkelijk konden trotseren, kwam evengoed een flink sneeuwstorm aanzetten. Hoe hoger je komt, hoe harder het immers waait, weten we allemaal. Het enige wat nog even spannend was, was of we in 1 lange colonne omhoog gingen of in 2. Bij ‘slecht’ weer gaat de colonne namelijk met max. 20 auto’s tegelijk. 

Bij de slagboom, achter de andere auto’s, aangesloten te zijn kregen we het verlossende woord: we gaan met zijn allen!! Om 11uur nam de sneeuwmaaier het voortouw en mochten we gaan volgen. Elke auto moest zijn alarmlichten en mistlampen aanzetten. Vervolgens gingen we met zo’n 25-30km/u omhoog. De klim was echter evengoed een hels karwij. Door de enorme sneeuwstorm was het zicht op sommige plaatsen uitermate slecht; 0-1m. Je zag gewoon geen hand voor ogen. Wetend dat je op een berg met een flinke afgrond rijdt, waren we erg aan het focussen op de lampen van de auto voor ons en hoopte op een goede afloop. Daarnaast waren deze beruchte laatst 13km ook nog eens voorzien van wat flinke hellingen. Voor ons gevoel was echt alsof we de weg naar Hel hadden gevonden. Gespannen en met bezwete handen, maar ook enigszins vol goede hoop, hebben we na een half uur de top bereikt. OPGELUCHT!! WE ZIJN ER!! Beide konden we bijna in huilen uitbarsten van zowel blijdschap, de deceptie van de dag ervoor, de enorme spanning tijdens de rit naar de top en toch nog ons doel bereikt te hebben. Het gaf een flinke ontlading! 

Op de Kaap zelf waaide het echt bizar hard. Wij als Helderse jongens dachten wel wat gewend te zijn, maar op deze plek waaide het NOG harder. De Kaap kenmerkt zich natuurlijk met het wereldbolletje, wat op zich niet heel boeiend is. Maar om op die hoge rots aan zee te lopen, bijna te bevriezen en weggewaaid te worden, geeft wel echt een machtig gevoel. Alsof je je aan het einde van de wereld begeeft, HEEL TOF! 

Vervolgens mochten alle Challengers met hun bolide voor de globe komen rijden voor een korte fotoshoot met de auto erbij, waarna we in het gebouw onszelf zijn gaan opwarmen met koffie en souvenirs. Ook zijn we uiteraard zelf bij de globe gaan staan, om dit ongelofelijke moment op beeld te vereeuwigen.

De weg terug vonden we nog spannender dan de weg omhoog, want het konvooi raakte uiteen. Met weer zo goed als geen zicht, moesten we ons een weg naar beneden manoeuvreren, Nu hadden we op gegeven moment ook geen auto’s meer vlak voor ons.. En kwam het echt aan op de rust bewaren en hopen dat we alles goed aan zagen komen. POEEH.. Honningsvag! Even een momentje van op adem komen en de spanning eruit weken! Tijd om de sneeuwkettingen weer op te bergen en de rit naar onze eindbestemming van vandaag in te zetten: Alta.

De organisatie had al een sms verstuurd met dat de wegen richting Alta misschien gesloten zouden worden wegens, wederom, een sneeuwstorm! Met enige tegenzin wegens dit bericht, zijn we evengoed de weg opgegaan. Onze slaapplaats voor de komende nacht was immers daar. Op de hoogte van Honningsvag was echter nog maar een schijntje over van de wind die op de Noordkaap stond. Het stuk weg waar we op de heenweg naar Honningsvag in colonne reden, konden we nu zonder al te veel moeite doorrijden, alles leek ons mee te vallen. Ook de wegen langs de gitzwarte rotsen en zee waren nu vrij rustig en was het zicht goed, wat een opluchting! Eigenlijk verliep de route naar Alta vrij gemakkelijk. Zeker wanneer we het vergelijken met de rit de Kaap zelf op.. Heftiger dan dat gaan we niet meer vinden. Wel was er nog een lange weg waar relatief veel stuifsneeuw was, maar deze weg was een lange, rechte streep en dus eigenlijk prima te behappen. 

Om 21uur zijn we in Alta aangekomen, waar we in een cabin zonder wc of douche zouden overnachten, vervelend.. maar overleefbaar! De avond hebben we afgesloten door naar een husky-farm te gaan, waar we ook met een slee door deze honden werden voortgetrokken. Een erg leuke ervaring. De honden zijn heel erg energiek en lief; het zijn echt zowel werk- als gezelschapsdieren. Het ritje met de slee heeft ongeveer een half uur geduurd waarbij we beide een deel mochten sturen en het andere deel in de slee zelf zitten. Het voornaamste wat wij moesten doen is zorgen dat de honden niet te snel gaan, zij proberen namelijk hun voorgangers in te halen. De tocht werd geleid door een begeleider en wij volgden haar dus! Achteraf kregen we nog een verhaal over hoe de honden werden gefokt, getraind en uitgekozen voor wedstrijden etc. Erg leuk!