Dag 5: De duurste kilometer

Route: Ranua - Inari

Afstand: 390km (490km)

Tijd: 9.00 - 21.45

Daglicht: 10.00 - 15.30

Temperatuur: -12 / -24

Vandaag is ook team ‘Miles Ahead’ aangesloten, zodat we voortaan uit een konvooitje van welgeteld 4 auto’s bestaan. Om 10uur ’s morgens hebben wij de rit ingezet richting Santa Village om eens bij de kerstman te klagen over de Playstations en flatscreen-tv’s die we nooit hebben gekregen. 

De reis begon met een prachtige scene; zeer laagstaande zon met een strakblauwe lucht met in de verte een oranje/roze gloed, bomen die half bedekt waren met sneeuw, even lager een compleet witte grond en hier en daar dook een geel of oranje gekleurd huis op. 

Dat we bij het Santa Village waren aangekomen wisten we gelijk dat we goed zaten, want overal liepen Chinezen. En iedereen weet: Waar Chinezen zijn, is wat toeristisch te beleven. Na een bak koffie naar binnen geslobberd te hebben zijn we maar eens een rondje gaan lopen. Lekker de oppertoerist spelen: fotootje bij de grote sneeuwpop, bij de poolcirkel, de rendieren en de opperbaas: de kerstman! 

Eindelijk hadden we dan toch echt onze eerste groep rendieren gespot. Weliswaar niet op ‘straat’ of in het wild.. Maar hij kan nu van de checklist. Deze rendieren stonden hier niet zomaar, welnee, ze stonden hier met een reden; geldklopperij. Zo mocht je in een slee stappen, welke vervolgens door deze beesten voort werd getrokken over een parkoer van, jawel, 1km!! Dit voor een schaamteloos bedrag van maar liefst 28euro!! Ook stond er een heuse sneeuwglijbaan waar je in een rubber band vanaf kon glijden, ook voor MAAR 18euro..!! Niet alleen de elfjes worden door de Kerstman uitgebuit. 

De poolcirkel hebben wij ons vervolgens de rompslomp naar gezocht. Maar wat blijkt.. Er lag een vette plak sneeuw boven, wat niet heel gek is in winters Lapland! De poolcirkel staan ook nog eens pilaren op, welke Edwin al nietsvermoedend als bij-object voor een andere foto heeft gebruikt (slome Harry.. =,) ). 

Ook hebben we even gauw bij de kerstman om het hoekje staan gluren en maar gelaten voor wat het was. Een foto met de beste man kostte namelijk ook 25euro.. Zo klinkt de ervaring misschien enigszins negatief, echter dat valt wel mee. We hebben het hartstikke leuk en mooi gevonden, maar het financiële stukje… 

Vlak voor wij de rond-buikige goedzak weer gingen verlaten, hebben wij het eerder achtergebleven team ‘Dutch rebels on tour’ (het team met de pech in Nederland/Duitsland) aan onze reiscrew toegevoegd. Whoop-da-whoop, a 5-car-convoy!!

Uit semi-betrouwbare bronnen hadden we vernomen dat de noordelijkste MacDonalds ter wereld zich ook om de hoek zou bevinden, namelijk op de poolcirkel in Rovaniemi. Dat vonden wij wel leuk om even heen te gaan om lekker te gaan zitten bunkeren. Aansluitend wat boodschapjes gedaan en een kartonnetje voorop de grill geplakt. De temperatuur van de Lupo kwam ’s morgens namelijk lastig hoger dan 60-70 graden en in de auto kregen we het daardoor lastig op temperatuur. De buitentemperatuur was immers al gedaald tot zo’n -22 / -24 graden. Brr..! Ook aan de binnenkant waren de zij-ramen aan het bevriezen, dus lekker binnen zitten krabben ook! En inmiddels was het rond 16uur ook weer pikdonker! 

De terugweg hebben de Brownies het voortouw genomen; niet de eerste keer, maar wel de laatste keer! Na ruim een uur rijden kwamen we opeens weer langs het Santa Village.. 100km voor niks gereden, lekkaah! Dus wij een uur later op eindbestemming, gelukkig hadden we geen haast verder. 

Onderweg kregen wij berichten die ons erg blij maakte; het noordlicht zou zichtbaar zijn!!! VET!! Wij hotel-de-botel het laatst stuk uitgereden. Onderweg niks van die hele groene waas in de lucht gezien.. Daar om 21.45 aangekomen bleek het ook niet een heel helder noorderlicht te zijn. Rond 23.30 zou het volgens een local op zijn sterkst zijn, dus wij wachten! Met een groep zijn we richting het naastgelegen meer gelopen en zijn onze camera’s in het statief geprikt. Het noorderlicht was evengoed niet heel sterk zichtbaar, MAAAR.. we hebben het ieder geval wel even mogen aanschouwen. Hopen op een volgende, maar betere keer binnenkort!